หนังน่าดูเพลงน่าฟัง

The Road within (ออกไปซ่าส์ให้สุดโลก) เป็นหนังเก่า 3 ปีมาแล้วมังครับ เป็นหนังเก่า เวอร์ชั่นเดิมเป็นหนังเยอรมัน ชื่อ Vincent wants to sea ดูแล้วอบอุ่นๆ เปิดมุมมอง เปิดใจให้กว้าง รับรู้ และ เข้าใจความแตกต่าง เข้าใจความรัก ที่มีหลากหลายรูปแบบ ผ่านตัวละครที่มีความพิเศษในรูปแบบตัวเอง อเล็กซ์ เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ หรือที่เรียกว่า OCD Obsessive–compulsive disorder วินเซนต์ เป็นโรคชักกระตุก หรือ ทูเร็ท Tourette syndrome ส่วนมารี ก็เป็นโรค Eating disorder (ไม่ยอมกินเพราะคิดว่าตัวเองอ้วน) เมื่อสามคนนี้มาเจอกันและหนีเที่ยว จะเกิดอะไรขึ้น หนังเปิดมุมมองดีดีๆมากมายเลยครับ ดูแล้วได้ข้อคิดเกือบทุกๆฉาก ผมคงไม่สรุปล่ะว่ามีข้อคิดอะไรบ้าง แค่อยากให้ดู และ อยากบอกว่า ให้ที่ยืนกับพวกเขาบ้าง ถ้าคุณเจอพวกเขาในชีวิตจริงๆของพวกคุณ   The Road within หาดูได้ตามเว็บดูหนังออนไลน์ทั่วไปนะครับ […]

ชอบหนังเรื่องนี้มากเลย จำได้ว่าดูตอนม.ปลาย ติดงอมแงมเลย เรื่องนี้เป็นซีรีส์แนวแอ็กชั่นที่เล่าเรื่องของเจ้าหน้าที่พิเศษแห่งองค์กร Phoenix Foundation ที่พร้อมเข้าไปช่วยแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจากเหล่าร้าย ด้วยความสามารถพิเศษในการพลิกแพลงทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว เพื่อแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าต่าง ๆ ของ แม็คไกเวอร์ โดยไม่จำเป็นต้องพึ่งอาวุธอะไรเลย พระเอกดัดแปลงทุกอย่าง เล็กๆน้อยๆ ไปจนถึงใหญ่ๆรอบๆตัว ในการทำงาน เอาตัวรอด ต่อสู้ ได้ทุกครั้ง เกินจริง และ โชคดีสุดๆ แต่นั่นก็เนอะ หนังก็คือหนัง ที่ผมชวนดู เพราะชอบทัศนคติของพระเอก ที่ไม่ยอมแพ้อะไรไรง่ายๆ และ ความสามารถในการพลิกแพลงอุปกรณ์พื้นๆมาใช้งาน เป็นอีกแรงบันดาลใจที่ชอบจะเป็นวิศวกรสนาม ได้ลงมือทำงานกับ เวลาที่บีบคั้น การสนับสนุน และ ทรัพยากรที่จำกัด มากกว่าจะให้นั่งคำนวน หรือ ออกแบบอะไรบนกระดาษ (ถ้าสมัยนี้ก็หน้าคอมฯ) แนะนำให้เด็กๆดูนะครับ แต่ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำ เพราะผม(และเพื่อนๆ )เคยเลียนพระเอก แล้ววุ่นวายโกลาหลไม่น้อย หัวร้างข้างแตกกันไปก็บ่อยๆ บ้างก็ไฟใหม้โน้นไหม้นี่ ตามประสาว่าที่วิศวกรในอนาคต 555 ลองหาเช่าซีดีมาดูกันนะครับ รับรองจะติดใจโดนเฉพาะน้องๆผู้ชายสายบู๊ 🙂 http://www.manager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9580000047730

“ฉันมีชีวิตต่อเพื่ออะไรกันนะ” นี่คือประโยคหนึ่งจาก ไดอารี่ 46 เล่มที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเขียนไว้ ตลอดระเวลาที่ต่อสู้กับโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษานี้ คิโต อายะ เกิดปี 1962 เป็นโรคที่ชื่อว่า Spinocerebellar Degeneration ซึ่งไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัดในตอนอายุ 14 ปี เป็นโรคที่รักษาได้ยาก อาการของโรคจะทำให้สมองส่วนการรับรู้จะยังทำงานเป็นปกติ แต่จะค่อยๆ เสื่อมลง และควบคุมร่างกายไม่ได้ไปทีละอย่าง ไดอารี่ทั้ง 46 เล่มนี้ ก็คือบันทึกการต่อสู้กับโรคตั้งแต่เริ่มมีอาการ จนถึงตอนที่อายะไม่สามารถควบคุมแขนของตัวเองให้เขียนได้ เสมือนเป็นเสียงตะโกนที่ร้องขอการมีชีวิตอยู่ต่อ จากส่วนลึกของหัวใจเธอ “โรคนี้ทำไมถึงเลือกฉันนะ” นี่คืออีกประโยคหนึ่งจาก ไดอารี่ 46 เล่มที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ทั้งๆ ที่เป็นโรคที่รักษาไม่หาย แต่ก็ยังพยายามที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปกับโรคร้ายนั้น ทุกๆ วันที่ถูกรายล้อมไปด้วยความรักทั้งของครอบครัว คนรัก และเพื่อนๆ ที่คอยช่วยเหลือ ร้องไห้และหัวเราะด้วยกัน อยากใช้ชีวิตกันต่อไป ตามไปดูกันได้เลยครับ เป็นซี่รี่ย์ที่ผมได้คำตอบอะไรหลายๆอย่าง การใช้ชีวิต ความรัก ความอดทน ความหมายของการอยู่ต่อไป … เพื่อใครสักคน รับรองได้ว่า ต่อให้คุณใจแข็งแค่ไหนก็ต้องเสียน้ำตาให้กับ หัวใจเธอคนนี้ …