ADHD ซีรี่ย์

(ถ้าได้อ่าน ADHD ตอนที่ 1 (<== คลิ๊ก) ก่อนก็จะเข้าใจ ADHD และจะเข้าใจสิ่งที่กำลังจะอ่านต่อไปข้างล่างนี้) ว่าจะไม่เขียนเรื่องนี้นะ แต่ก็ไม่รู้จะไประบายที่ไหน เพราะอะไรนะหรือ เพราะว่าคนรอบข้างคาดหวังว่าคนเป็นพ่อจะต้องเข้มแข็ง เป็นคำตอบ เป็นที่พึ่ง พ่อเป็นคนที่รับฟังและเป็นที่บรรเทาทุกข์ของทุกคนในบ้าน มีคนข้างๆเคยถามว่า เวลาพ่อกลุ้มใจพ่อคุยกับใคร … พ่อบอกว่า พ่อไม่รู้ … พ่อคุยกับ “คนบนฟ้า” กระมัง … เพราะเธอที่ถาม ตัวเธอเองก็แย่เต็มที พ่อไม่อยากให้เธอรู้ว่า … พ่อเองก็จะไม่ไหวเหมือนกัน … ยากนะที่จะเป็นหลักที่ให้พึ่งพิงในยามที่หลักเองก็ยังต้องพยายามยันตัวเองเพื่อตั้งให้ตรง …. พ่อคนนี้ก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆที่อ่อนแอได้และร้องไห้เป็น “พ่อขา … ทำไมหนูไม่มีเพื่อน ทำไมไม่มีใครอยากเล่นกับหนู” “พ่อขา … (…)เอากระเป๋าหนูไปทิ้งถังขยะ (…)บอกว่าหนูใช้กระเป๋าเก่าๆ น่าจะเอาไปทิ้งได้แล้ว” “พ่อขา … (…)ว่าหนูสกปรก ชอบขโมยของ ชอบทำของหาย แล้วก็เรียนไม่เก่ง ท่องสูตรคูณก็ไม่ได้” “พ่อขา … (…)ว่าหนูชอบเสียงดัง แล้วก็เล่นแรงๆ” “พ่อขา …

ก่อนอื่นขอออกตัว(อ้วนๆดำๆ)ก่อนว่า ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ที่จะเขียนให้เป็นวิชาการ เป็นความรู้ วิธีการรักษา เคล็ดลับคู่มือเลี้ยงเด็กADHD หรือจะปลอบใจ หรือ แนะนำใครเพราะ 1. ไม่รู้จริง 2. เรื่องพวกนี้หาอ่านเอาได้ทั้งจากในเว็บ และ จากคุณหมอผู้รู้จริงมากมาย … แต่ในที่นี่ผมจะพูดถึงในมุมมองและ ประสบการณ์ (ฮาทั้งน้ำตา) จากมุมมืดที่ไม่ค่อยได้รับการกล่าวถึงกัน ที่ผมเจิมหัวเรื่องไว้ว่าตอนที่ 1 เพราะผมไม่รู้ว่ามันจะมีกี่ตอน คิดได้ก็จะแอบมาแปะเรื่อยๆ  จุดประสงค์นะหรือครับ … เพื่อปลอบใจและให้กำลังใจตัวเองดังๆ และถ้าดังพอ อาจจะเผื่อไปถึงคุณพ่อคุณแม่ท่านอื่นๆที่หัวอกเดียวกัน You are not alone …. “me too” ฮ่าๆ ใช่แล้วครับ “ยัยตัวดี … ลูกเฟิร์น … ลูกสาวผม … เป็นเด็ก ADHD” ไหนๆก็ไหนๆ เผื่อเพื่อนๆพี่น้องยังไม่รู้จัก ขอสั้นๆ “ADHD in 1 minute” ไม่งั้นจะไม่เข้าใจว่าพ่อแม่(มัน)โชคดีอย่างไร (ฮ่าๆ) “การขาดความสามารถ