ADHD ซีรี่ย์

วันแรก … นั่งตูดแฉะอยู่ เกือบ 2 ชม.  รายได้ ………………….. 0 บาท ต้นทุน …………………… 0 บาท รายจ่าย …………………. 0 บาท (แอบเอานมไปกินกล่องนึงด้วย) (แอบรู้มาทีหลังจากคนแถวนั้น เขานึกว่าเธอเล่นขายของ … เฮ้อ …น่าสงสารจังลูกชั้น)     วันที่สอง … นั่งหาวต่ออีกเกือบ 2 ชม.  รายได้ …………………. 35 บาท (มีคนใจดีมาอุดหนุน) ต้นทุน ……………………. 0 บาท (ก็เธอไถ + อ้อน เอาของเก่าในบ้านมาติดราคาตามใจชอบ) รายจ่าย …………………. 0 บาท     หลังจากทนเธอรบเร้าไม่ไหว … นี่ครับ … วันที่ […]

จดหมายเปิดผนึก … ถ้าบังเอิญคุณได้เป็น … ญาติพี่น้องของคุณพ่อคุณแม่เด็ก ADHD … ผมอยากบอกว่า พวกเราไม่ได้ละเลยในการสั่งสอนอบรมลูกของเราให้เป็นคนดีตามครรลองของสังคม แต่เป็นความผิดปกติทางพันธุกรรมที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น เหมือนกับโรคทางพันธุกรรมทั่วไปเช่น ธาลาสซิเมีย มะเร็ง เบาหวาน ไมแกรน และ อื่นๆอีกมากมาย พวกเราทำดีที่สุดแล้วในการสั่งสอนอบรมลูกๆ เราไม่ได้ต้องการความเห็นใจ แต่เราต้องการความเข้าใจจากพวกคุณต่างหาก ถ้า “บังเอิญ” คุณได้เป็น … คุณครูเด็ก ADHD … ผมอยากบอกว่า ที่เราไปขอเข้าพบพูดคุยอธิบายอะไรต่างๆนาๆ ไม่ใช่ว่าพวกเราต้องการอภิสิทธิ์ให้กับลูกของเราเพราะเรื่อง ADHD … ในทางตรงกันข้าม พวกเราไม่ต้องการอภิสิทธิ์ใดๆแก่ลูกๆของพวกเราเลยครับ เราต้องการเพียงความเข้าใจเด็กตาม “สภาพที่เป็นจริง” เราต้องการโอกาสที่เท่าเทียมกันในการเข้าถึงการศึกษาซึ่งเป็นสิทธิ์ที่พึงมีพึงได้ของเด็กๆทุกคนบนโลกใบนี้ ถ้า “บังเอิญ” คุณได้เป็น … คุณพ่อคุณแม่ของลูกที่มีเพื่อนร่วมชั้นเป็นเด็ก ADHD … ผมอยากบอกว่า ช่วยหมั่นถามลูกๆคุณว่ามีเพื่อนคนไหนที่ไม่มีคนเล่นด้วย แล้วขอให้เขาพยายามเล่นกับเพื่อนคนนั้นหน่อย เพราะลูกของคุณอาจจะเป็นคนสำคัญที่สุด เป็นพระเอกหรือนางเอกตลอดกาลของชีวิตน้อยๆชีวิตหนึ่ง หรือแม้กระทั่ง ลูกของคุณอาจจะเป็นพยานรับรู้ความลับสุดขอบฟ้าและรอยยิ้มสุดท้ายของชีวิตเล็กๆชีวิตหนึ่งบนโลกที่รอยยิ้มของเขาเลือนหายจากความทรงจำของผู้คน เพราะเด็กน้อยคนนั้นอาจจะไม่ยิ้มหรือหัวเราะอีก … ตลอดไป ถ้า

เหตุเกิดที่เซ็นทรัลลาดพร้าว จากที่ขายกระเป๋าผู้หญิงไปมุมขายรองเท้าผู้ชายห้างนี้ไกลแค่ไหน (ADHD 5) เพื่อให้ยัยเฟิร์นมีความทรงจำที่ดีๆในบรรยากาศคริสต์มาส วันเสาร์ที่แล้วหลังจากทุลักทุเลหอบพุงอ้วนๆเกี่ยวหางเจ้าจำปีข้ามเส้นขอบฟ้ามาลงที่อู่ตะเภาได้อย่างเฉียดฉิวในตอนเช้ามืด … เหมือนทุกๆปี สายๆวันนั้นเราพากันไปซื้ออุปกรณ์ชุบชีวิตต้นคริสต์มาสอายุ 8 ขวบ ที่มีอยู่ต้นเดียวที่บ้านซึ่งก็อายุเท่ากับเจ้าตัว คือมันใหม่ตอนยัยเฟิร์นขวบเดียวแล้วก็กางแล้ว เก็บกางแล้วเก็บ มา 8 ครั้งแล้วครับ 🙂 ก็พวกริบบิ้น สายรุ้ง ฯลฯ นั่นแหละ เสร็จแล้วก็ไปเลือกรองเท้าคู่ใหม่ที่แม่น้องเฟิร์นจะให้เป็นของขวัญวันเกิดพ่อน้องเฟิร์น โดยปล่อยให้เลือกอยู่คนเดียว ส่วนสองสาวนั่นควงกันไปกระจุ๋งกระจิ๋งที่แถวๆกระเป๋าผู้หญิงซึ่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของชั้นเดียวกัน พอเลือกรองเท้าได้ จะจ่ายตังค์ นึกได้ว่า อ้าว บัตรเครดิตตูอยู่กับแม่ยัยเฟิร์น (โดนอายัดหรือพูดง่ายๆว่าโดนยึดนั่นแหละ 😛 ) ก็เลยโทรเข้ามือถือ และด้วยความที่ไม่บังอาจขัดอารมณ์ช๊อปฯอันสุดบรรเจิดของเธอ ก็เลยบอกไปว่าไม่ต้องมาเองหรอก … ให้เฟิร์นเอามาให้ก็ได้ (แล้วมาเสียใจว่าตูไม่น่าแนะนำอะไรแบบนั้นเลย ผับผ่าซิ ยอมเดินไปเอาเองก็หมดเรื่อง) เหตุมันเกิดตอนนี้นี่แหละครับ … จำเรื่องสาหรีกับควายในรถไฟฟ้า BTS ได้ไหมครับ => คลิ๊กตรงนี้ครับ … นั่นแค่ชิวๆ … วางสายแม่น้องเฟิร์นได้ชั่วเสี้ยวอึดใจบางๆ … เอ๊ะ … ได้ยินเหมือนแผ่นเสียงตกร่องที่ไหนนะ

วันหนึ่งเมื่อหลายเดือนที่ผ่านมา …. … ทำไมเพื่อนๆไม่เล่นกับหนูค่ะ … ทำไมพระเจ้าให้หนูเกิดมาเป็นเด็กสมาธิสั้นค่ะ … แม่พระใจร้ายจังเลย … หนูจะคุยกับพระเจ้าได้ยังไงค่ะ เพื่อจะให้หนูเข้าใจได้ในวัยของหนู ตามประสาพ่อที่ไม่ได้ฉลาดหรือมีเทคนิคในการเลี้ยงลูกมากมายอะไรนัก … … จะมีก็แค่หัวใจกับสองมือที่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งมีได้ พ่อทำกล่องจดหมายถึง พระเจ้า แม่พระ และคุณปู่ของหนูที่อยู่บนสวรรค์ พ่อบอกว่า หนูอยากถาม อยากบ่น อยากขออะไร หนูก็เขียนใส่ลงไปในกล่องเลยนะ … … พ่อไม่ได้สนใจอีกเลยว่าหนูจะจริงจังกับกล่องอุปโลกน์ของพ่อแค่ไหน … ผ่านไปเป็นวัน …เป็นเดือน …จนจะครบปี … เมื่อเช้าพ่อขึ้นไปทำความสะอาดหิ้งพระ … … พ่อเพิ่งจะรู้ว่าในใจหนูคิดอะไร … พ่อขอโทษที่รู้ช้าไป แต่หวังว่าจะไม่ช้าเกินไป … แม้หนูจะรู้ว่าหนูเป็นอะไร … หนูยังกล้าที่จะหวัง หนูยังกล้าที่จะอธิฐาน .. … สำหรับหนู … ลูกที่ได้รับมรดกความบกพร่องทางสายพันธุ์จากพ่อ สำหรับหนู … เด็ก ADHD ที่แม้แต่จะจำอะไรให้ได้นาน ก็ยังยากเย็น