น้องเฟิร์น

ADHD Schizophrenia OCS

ADHD Schizophrenia OCS อย่างหนูก็ทำงานได้นะคะ – น้องเฟิร์นเจ้าเก่าจ้า

ADHD Schizophrenia OCS แจ๊คพ๊อตแรกนั่นคงจะเป็นที่รู้จักกันแล้วนะครับ ส่วนเจ้าชื่อโรคแปลกๆออกเสียงยากๆโรคที่สองนั้น แปลเป็นไทยว่า จิตเภท หรือ จะแปลให้บ้านๆไปอีกก็พวกหูแว่วภาพหลอนนั่นแหละครับ ส่วนโรคสุดท้ายนั่น ภาษาบ้านๆก็ ย้ำคิดย้ำทำ จะอวด เอ๊ย จะบอกว่า ยัยเฟิร์นของผมเหมาเรียบค่าาา 🙂 ADHD Schizophrenia OCS วันนี้จะพามารายงานตัวครับ ว่าไปถึงไหนยังไงกันแล้วสำหรับเราสองคนพ่อลูก ในด้านการศึกษา ก็นะ เธอเอวังตั้งแต่ม.3แล้วครับ ได้แค่ไหนก็แค่นั้นครับ จริงๆจะฝืนไปให้ได้ ม.6 มันก็พอไหว แต่หันกลับมาคุยกับเธอและครอบครัวแล้ว อืม … ทนทรมานสาหัสสากรรจ์ให้จบม.6แล้ว จะได้อะไรขึ้นมา ได้วุฒิม. 6 หรือ ได้วุฒิ ป.ตรีมา ก็เอามาประกอบอาชีพอะไรไม่ได้อยู่ดี ก็เลยตกลงว่า พอล่ะ อ่านออกเขียนได้ พูดภาษาอังกฤษได้นิดหน่อย บวกลบคูณหาร ทดเลข ทอนเงิน ถูกต้อง ก็โอเคล่ะ ก็เลยให้เขาออกจากระบบการศึกษาแบบตีกรอบ หันมาฝึกหาอาชีพที่ชอบทำกันดีกว่า แน่นอว่าเธอชอบมาก 555 เลิกเรียนเสียที 🙂 ทำขนมปัง […]

ADHD Schizophrenia OCS อย่างหนูก็ทำงานได้นะคะ – น้องเฟิร์นเจ้าเก่าจ้า Read More »

บทเรียนที่ 15 ของน้องเฟิร์น “แอ่งน้ำในโรงรถ”

วันที่อังคารที่ 3 สิงหาคม พศ. 2553 … หลังหกโมงเช้าไม่ถึง 5 นาที … หน้าที่ประจำของพ่อ คือรอส่งหนูขึ้นรถตู้ไปโรงเรียน และเอาศัพท์ภาษาอังกฤษที่คุณแม่หนูเตรียมเอาไว้มาทบทวนในระหว่างรอ หนูเปลี่ยนเช้าวันเดิมๆให้เป็นวันที่พิเศษขึ้นอีกวันหนึ่ง … วันที่พ่อต้องจดจำ เมื่อคืนก่อนหน้าฝนตกหนัก … หลังคาโรงรถ(ที่เคยมีรถ)ของเรารั่ว มีแอ่งน้ำเล็กๆขังอยู่ในโรงรถของเรา หลังจากท่องศัพท์เสร็จตามที่คุณแม่หนูเตรียมไว้ให้ … หนูยืนอยู่ริมขอบแอ่งน้ำ พยายามกระโดด 2 – 3 ครั้ง ใจหนูคงกะจะให้ข้ามแอ่งน้ำไปให้ได้ พ่อนั่งมองอยู่ แว่บแรกพ่อคิดจะห้าม เพราะถ้าหนูกระโดดไม่ข้าม สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ … หนูจะตกลงไปตรงกลางแอ่งน้ำ และน้ำจะกระเด็นขึ้นมาเปียกถุงเท้าและกระโปรงชุดนักเรียน พ่อคิดอีกที … อืม … ช่างปะไร เรื่องแค่นี้ ให้เรียนรู้ซะบ้าง แล้วก็จริงๆ 2 – 3 ครั้งที่หนูหล่นปุ๊ลงกลางแอ่ง … พ่อนั่งดูต่อสักพักว่าหนูจะทำไง … จะเลิก หรือ ลองต่อ …

บทเรียนที่ 15 ของน้องเฟิร์น “แอ่งน้ำในโรงรถ” Read More »

บทเรียนที่ 14 ของน้องเฟิร์น … เรื่องเล็กๆของใครๆแต่คือความภูมิใจของพ่อ

วันนี้พ่อกลับถึงบ้านห้าโมงครึ่ง … ตามปกติ ก้าวเข้ามาในห้องนอน หนูกับน้องภัทรกำลังนั่งทำการบ้าน … ท่ามกลางเสียงโหวกแหวกวุ่นวาย หนูกับน้องสงบศึกชั่วคราว สวัสดีค่ะคุณพ่อ … สวัสดีครับคุณพ่อ เค้าสวัสดีก่อน แต่เค้าเห็นคุณพ่อก่อนต่างหาก (ขนาดสวัสดีพ่อยังต้องทะเลาะกัน ให้ตายซิ ลูกใครหว่า) แล้วหนูกับน้อง … หันมาทะเลาะกันต่อ (fight continue) แม่หนูประเดิมด้วยรายงาน สวนเสียงงองแง ทะเลาะ และ ต่อรอง … พ่อ …. แม่กำลังสอนเลขเฟิร์น ต้องสอบพรุ่งนี้ เสร็จแล้วเฟิร์นต้องทำ ภาษาจีน แล้วก็วิทย์ mind map … มีวิทย์อังกฤษ (วิทย์ที่สอนด้วยภาษาอังกฤษ) อีก อ่านเองยังไม่รู้เรื่องเลย ทำไมเอาอะไรยากๆมาให้เด็กเรียนก็ไม่รู้ (มีแถม) พิมพ์ให้ไว้แล้ว รับเอาไปต่อด้วย อ๋อ ต้องพิมพ์ภาพ ให้เฟิร์นไปส่งครูด้วย คอมฯเปิดไว้แล้ว ภัทรเหลือทำเลข ท่องสูตรคูณ แล้วก็ ทวนศัพท์เก่า 5 คำ

บทเรียนที่ 14 ของน้องเฟิร์น … เรื่องเล็กๆของใครๆแต่คือความภูมิใจของพ่อ Read More »

บทเรียนที่ 11 ของน้องเฟิร์น … “กระดุมเม็ดที่หายไป”

ในวันที่แสนจะธรรมดาๆ วันที่ไม่มีอะไรน่าจดจำวันหนึ่ง … เหลือบไปดูบนผนัง … พ่อกำลังคิดว่าเข็มสั้นกำลังขยับหนีเลข 5 เร็วไปหน่อย … เพราะหนูยังแต่งตัวเองไม่เสร็จ … เหลือบขึ้นไปดูอีกที มันขยับไปจะเลยครึ่งทางแล้ว พ่อนั่งรออยู่ที่โต๊ะพร้อมมื้อเช้าหอมฉุยฝีมือแม่หนู คุณแม่หนูอยู่ในครัว น้องภัทรอ้อนลงมานอนต่อที่โซฟา คุณพ่อขา ทำไมกระดุมหายไปเม็ดนึง … พ่อก้มลงดูที่เสื้อนักเรียนหนู … อืม … กระดุมหายไปเม็ดนึงจริงๆด้วย พ่อรู้ว่ากระดุมหายไปไหน … ไม่มีอะไรที่หนูได้มาง่ายๆหรอกนะ กระดุมเม็ดที่หายไปนี้ก็เหมือนกัน แต่พ่ออยากให้หนูหามันให้พบด้วยตัวหนูเอง สักพักหนึ่ง … หลังจากหนูหงุดหงิดที่พยายามติดกระดุม(ที่ไม่มี)กับรังดุมที่เหลือ … หนูก็หากระดุมเม็ดที่หายไปเจอ … หนูดีใจมาก ดีใจราวกับว่าหนูค้นพบอะไรสักอย่างที่ยิ่งใหญ่(ในสายตาหนู) ลูกรัก … กระดุมเม็ดนี้ก็เหมือนอะไรอีกหลายๆปัญหาที่หนูจะต้องเจอในวันหน้า การแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาดไป จำเป็นต้องสาวกลับไปหาที่มาของมันเสมอ การเริ่มต้นที่ “ผิด” (แล้วไม่ “แก้ไข” ระหว่างทาง) ไม่สามารถนำไปผลลัพท์ที่ “ถูก” ได้ หนูไม่สามารถจะแก้ไขปัญหาได้ … ถ้าไม่ไปแก้ที่ “ก้าวแรก” ที่หนูทำผิดไป…

บทเรียนที่ 11 ของน้องเฟิร์น … “กระดุมเม็ดที่หายไป” Read More »

Scroll to Top