บทเรียนเล็กๆของลูกผู้ชายตัวน้อย … ตอน … เมื่อต้องใช้หัวใจฟังแทนหู
หนูอยากได้ไดโนมาสเตอร์การ์ดชุดที่ยังขาดหายไป พ่อได้วางข้อตกลงของความพูกพันที่หนูต้องทำเพื่อให้ได้สิ่งที่หนูต้องการ เป็นการบอกหนูว่า ไม่มีอะไรที่จะได้มาง่ายๆโดยที่หนูไม่ต้องทำงานแลกมา เพื่อให้สิ่งที่หนูต้องการเรียกว่า “รางวัล” พ่อจึงต้องให้หนูออกแรงทำงานที่หนูสัญญาว่าต้องทำเสียก่อน จึงจะได้สิ่งที่หนูต้องการ ไม่เช่นนั้น ถ้าหนูได้ของที่หนูต้องการก่อนค่อยทำงาน ของนั่นจะเรียกว่า “สินบน” … พ่อต้องการให้หนูได้ “รางวัล” ไม่ใช่ “สินบน” วันจันทร์ที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2554 หลังจากที่เราทำการบ้านทางอินเตอร์เน็ทกันเล็กน้อย ก็ทราบว่าไดโนมาสเตอร์การ์ดนั้นมีขายที่ ซีเอ็ดฯชั้นใต้ดินในตึกฟอร์จูนรัชดาฯ เราชวนพี่เฟิร์นไปด้วยกัน แต่พี่เฟิร์นมัวแต่สนใจอ่านหนังสืออะไรสักอย่าง แต่ก่อนออกจากบ้าน เราได้ยินเสียงพี่เฟิร์นบอกว่า เอาทาโร่มาฝากซองนึงด้วย และ ได้ยินคุณแม่หนูพูดว่า ถ้าไม่ลำบากมากนัก ซื้อแก้วกาแฟที่เข้าชุดกับของที่บ้านให้ 2 ใบ มีขายที่ชั้น 5 โรบินสันในเซ็นทรัลพระรามเก้าฝั่งตรงข้าม แต่คนล่ะมุมตึก แต่ถ้าไม่สะดวกไปก็ไม่เป็นไร อีกไม่กี่นาทีจากนั้น ด้วยบริการอันทันใจและตรงเวลาของรถไฟฟ้าใต้ดิน เราสองคนก็พากันมาถึงซีเอ็ดฯที่ตึกฟอร์จูนรัชดาฯ หลังจากเลือกไดโนมาสเตอร์การ์ดจากร้านซีเอ็ดฯได้แล้ว พ่อก็จะพาหนูข้ามฝั่งไปซื้อแก้วกาแฟให้คุณแม่ “คุณพ่อครับ” … หนูขึ้นต้นแบบนี้แปลว่ามีอะไรจะถาม “ทำไมเหรอ” “คุณแม่บอกว่า ถ้าไกลและลำบาก ไม่เอาก็ได้นี่ครับ ทำไมเราไม่กลับบ้านเลย” … […]
บทเรียนเล็กๆของลูกผู้ชายตัวน้อย … ตอน … เมื่อต้องใช้หัวใจฟังแทนหู Read More »
